ვინაიდან ნარცისული პიროვნული აშლილობის მქონე ადამიანს, საკუთარი “მე” ბავშვობაში აქვს დაკარგული, მას მუდმივად გარესამყაროსგან სჭირდება დასტური იმისა, რომ არსებობს.
ამას ნარცისული ყურადღება, აღტაცება (იგივე რესურსი) სჭირდება იმისთვის, რომ იარსებოს და ცოცხლად იგრძნოს თავი. მისი თვითშეფასება სხვების ვალიდაციაზეა დამოკიდებული და მისთვის საწვავივითაა, რომელსაც ის ყოველდღიურად მოიხმარს და თუ შემოაკლდა - უბრალოდ ჩაქრება.